Η Λύση...

Η λύση για τους δήθεν ζητιάνους ίσως να μην είναι η αδιαφορία, αλλά και ο αντίλογος!

Θυμάμαι ένα πρωί στον Πειραιά...έρχεται μία και άρχισε να λέει τα δικά της...οπότε οι ατάκες ήταν οι εξής:

μα καλά από τους φοιτητές περιμένεις τί είναι αυτά τα πράγματα;;; εμείς που να τα βρούμε;;; άμα ξέραμε κάπου να μοιράζουν θα σου λέγαμε, να πας σ' αυτούς τους κυρίους απέναντι που εργάζονται!

εσείς δεν δουλεύετε?

όχι κυρία μου είμαστε αργόσχολοι...

δεν άργησε, πήγε στους απέναντι!