νούμεραααα

Οι μεγάλοι αγαπούν τα νούμερα. Όταν τους μιλάς για ένα καινούριο σου φίλο, δε σε ρωτάνε ποτέ για την ουσία. Ποτέ δε σου λένε: “Πώς είναι η φωνή του; Ποια παιχνίδια προτιμάει; Κάνει συλλογή από πεταλούδες;” Σε ρωτάνε: “Πόσω χρονώ είναι; Πόσους αδελφούς έχει; Πόσο είναι το βάρος του; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;” Και τότε μόνο θαρρούν πως τον ξέρουν. Αν πεις στους μεγάλους: Είδα ένα ωραίο σπίτι από τριανταφυλλιά τούβλα, με γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη σκεπή”, δεν καταφέρνουν να σχηματίσουν την παραμικρή ιδέα για το σπίτι αυτό. Πρέπει να τους πεις: “Είδα ένα σπίτι που κόστιζε δέκα χιλιάδες χρυσές”. Θα τους ακούσεις τότε να αναφωνούν: “Τι όμορφο που είναι”.
Έτσι αν τους πεις: “Η απόδειξη πως ο μικρός πρίγκηπας έζησε πραγματικά είναι πως ήταν γοητευτικός, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνί. Όταν θες ένα αρνί αυτό πάει να πει πως υπάρχεις”. Εκείνοι θα σηκώσουν τις πλάτες και θα πουν πως παιδιαρίζεις! Αν όμως τους πεις: “Ο πλανήτης από όπου ερχόταν ο πρίγκιπας είναι ο Β 612″, τότε τους πείθεις και παύουν να σε σκοτίζουν με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί. Δεν πρέπει να τους κρατάμε κακία. Τα παιδιά πρέπει να έχουν πολλή επιείκεια για τους μεγάλους.

Από τον Μικρό πρίγκιπα.