με διάφορα γεγονότα...

...και περιστατικά καταλαβαίνω και συνειδητοποιώ ενδόμυχα αλήθειες που ισχύουν και δύσκολα μπορώ να περιγράψω. Μέρα με τη μέρα μυρίζει πως αυτός ο κόσμος γερνάει και οι ενέσεις απλά επιβραδύνουν  την άνιά του...χυμένοι στην ασάφεια του πουθενά, μας νοιάζουν μόνο τα λεφτά. Είναι αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας. Βλέπουμε τον άλλον δίχως να μπορούμε να εισέλθουμε στο πρόβλημά του . Και καλά κάνουμε γιατί δεν είμαστε ειδήμονες. Ένας αιώνας ψυχοθεραπείας και ενώ έχουμε φάρμακα είμαστε άρρωστοι στο μυαλό και στο σώμα. Χρειάζεται να βλέπει κανείς κάθε άνθρωπο εξατομικευμένα ως πρόσωπο για να μπορεί να τον βοηθήσει. Η ζωή είναι ωραία! μα ο φόβος μας δημιουργεί ταραχή. Το ρούχο το χιλιοφορεμένο της μικρότητας, της χαζομάρας και της ιδιοτέλειας δεν το αλλάζουμε με τίποτα! εκεί καρφωμένοι στις αποτυχίες μας...υποταγμένοι στο ανικανοποίητο, σ' αυτό που μας μαραίνει. Σ' εκείνο ακριβώς που μας πάει ψηλότερα για να μας ρίξει πιο δυνατά αυτή τη φορά κάτω και να σπάσουμε τα μούτρα μας. Η λύπηση και η ψευτοσυμπόνοια είναι τα πιο εύκολα για να ξαναγλιστρήσουμε στην υπόθεση αυτή. Μακάριοι αυτοί που κοιτούν τους ουρανούς, που έχουν το βλέμμα ψηλά, λίγο πιο πάνω από τ' αστέρια σε μια αγκαλιά που δεν μετρά τα φράγκα, ούτε τις πράξεις, ούτε τις αρετές, ούτε τα κουστούμια και τις γραβάτες, ούτε τα πτυχία, ούτε τα επίθετα, ούτε τα μαλλιά και τα μάτια, αλλά την καρδιά, την διάθεση, την ταπείνωση. Σου αρκεί η χαρά που σου δίνεται και ευχαριστείς που μπορείς να ευχαριστήσεις, που μπορείς να χαμογελάσεις και να δώσεις ένα λόγο, μια αγκαλιά και ένα φιλί σ' αυτό το χάος. Τότε αγγίζεις και συναντάς μια μυστική θεραπεία. Να σχετίζεσαι και να ανασαίνεις από μια επι-κοινωνία ουσιαστική, που είναι ικανή να μεταμορφώνει, να αναπτύσσει, να θέτει σε τροχιά αέναης προόδου την ύπαρξη, δίχως σκέψεις, δίχως εξηγήσεις, δίχως αλγορυθμικές μετρήσεις, αλλά με θέληση, με τόλμη μπροστά στο άγνωστο, με εμπιστοσύνη. Η ζωή περνά σαν παραμύθι... και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...