Γεια χαρά μάγκες!

Στίχοι: Δήμας Βασίλης
Μουσική: Δήμας Βασίλης
Ερμηνευτές: Γονίδης Σταμάτης

Σε λυπάμαι
γιατί ποτέ σου δε θα μάθεις ν'αγαπάς
και μες το ψέμα τη ζωή σου θα σκορπάς
σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι
γιατί στο τέλος η χαμένη θά'σαι συ
κι αν κάτι αγάπησες κι αυτό θα σε μισεί
σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι

Κάποια μέρα σ'αδιέξοδο θα φτάσεις
κι όλα αυτά που δεν εκτίμησες θα χάσεις
θα πονέσεις μα στο πλάι σου δε θά'μαι
σε λυπάμαι,σε λυπάμαι
σε λυπάμαι,σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι
γιατί θα τρέχεις απ'τις τύψεις να σωθείς
και στο λαβύρινθο του πόνου θα βρεθείς
σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι
γιατί στα δύσκολα θα μείνεις μοναχή
και κάθε λάθος σου θα γίνει ενοχή
σε λυπάμαι

Σε λυπάμαι

Κάποια μέρα σ'αδιέξοδο θα φτάσεις
κι όλα αυτά που δεν εκτίμησες θα χάσεις
θα πονέσεις μα στο πλάι σου δε θά'μαι
σε λυπάμαι,σε λυπάμαι
Σε λυπάμαι,σε λυπάμαι




Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο )

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Θα 'θελα να γράψω όσα η καρδιά μου μου υπαγορεύει, δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω αυτά που θέλω, αλλά δεν θα το κάνω διότι έχω την εντύπωση πως θα σπαταληθούν, δεν έχει νόημα. 

Κι αν σιωπώ δεν είναι πως δεν έχω ή δεν μπορώ να πω κάτι αλλά θεωρώ πως δεν θα το αντέξεις και θα σκορπιστεί, θα το σκορπίσεις. 

Πολλές φορές στη ζωή πέφτουμε σε λάθος ανθρώπους, που γίνονται φίλοι μας και ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Πήραμε τη ζωή μας λάθος που λέει το τραγούδι για πολλούς λόγους...Πάντως γίνονται καταστάσεις που δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά μας ή βρισκόμαστε σε ένα παιχνίδι χαλασμένου τηλεφώνου, οπότε οδηγούμαστε σε αποτυχημένα συμπεράσματα, αποφάσεις και επιλογές εξαιτίας των λανθασμένων στοιχείων. Πρόσεχε ποιούς έχεις δίπλα σου, πρόσεχε ποιούς έχεις γύρω σου.

Δεν γνωρίζεις έναν άνθρωπο εύκολα, καθόλου εύκολα, γι αυτό μη λες για κανέναν τίποτα και μην προδικάζεις καταστάσεις... κι αν σε ρωτήσουν η σωστή απάντηση είναι δεν ξέρω!  Δεν ξέρεις τον άλλον, είναι άγνωστος ακόμη κι αν μιλάς καιρό μαζί του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αποκλείεις κάποιον αν δεν τον ακούσεις πρώτα.

Η ιστορία έχει να δείξει παραδείγματα που, όχι δεν μίλησαν και τα πράγματα πήγαν εντελώς αλλού, δεν μπήκαν στη διαδικασία να τους ακούσουν, δεν έγιναν δεκτικοί να ακούσουν τί έχει να σου πει ο άλλος, φάκελος στο αρχείο! οι εκπλήξεις απορρίφθηκαν αμέσως! που ξέρεις τί θα ακούσεις; κι αν εκεί που περιμένεις ν ακούσεις άλλα ακούσεις παντελώς διαφορετικά;;; 

και έστω αν άκουσαν κάτι, τα συμπεράσματα αστεία και πρόχειρα..."φυλακή"! και μετά από χρόνια...ναι όντως ήταν αθώος. Μη φοβάσαι κανέναν να ακούσεις.Τί φοβάσαι να ακούσεις; τί μπορεί να σου πει; έλεγε ο άγιος ιωάννης ο χρυσόστομος "δεν μπορεί να βλάψει κανείς τον ιωάννη, παρα μόνο ο ιωάννης" φοβερός λόγος! τί μπορεί να σου κάνει ο άλλος;;;

τα περισσότερα είναι στο μυαλό, περνά η ζωή και εμείς σφιγμένοι βασανιζόμαστε με κουταμάρες. Δήθεν προστατεύουμε τον εαυτό μας με άμυνες, εκεί που πρεπει ναι, εκεί που δεν υπάρχει λόγος διότι δεν θα σε βλάψει ο άλλος γιατί;;;το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε στον εαυτό μας προβλήματα. Αυτό είναι κόλαση. 

Έτσι λοιπόν κάποιες καταστάσεις διαμορφώνουν μια πορεία λόγω πολλών παραμέτρων και βασικά επειδή φρενάρουμε την καρδιά μας, άρα είναι καθαρά θέμα επιλογής και όχι θέλημα θεού και βλακείες. Ο θεός ζητά μόνο τη σωτηρία μας, τώρα με ποιο τρόπο και από ποιο δρόμο δεν τον ενδιαφέρει καθόλου, είναι στο χέρι σου!

Αυτά από εμένα. Μην ασχολείστε με τις ζωές των άλλων, δεν έχει κανένα νόημα να κουτσομπολεύεις, αν αγαπάς προσευχήσου αλλιώς κλείσε το στοματάκι σου. Καλές επαναστάσεις. Για να υπάρχεις δεν χρειάζεται να φαίνεσαι. Αντίο!