Τα φώτα της πόλης (City Lights) 1930,CHARLIE CHAPLIN

Αριστουργηματική ταινία μία απ' τις καλύτερες όλων των εποχών. Απ' την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή φαίνεται ανάγλυφα η μεγαλοφυία του Chaplin. Ο περιπλανώμενος ζητιάνος γίνεται ιερουργός της αγάπης στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να βοηθήσει μια τυφλή κοπέλα.

Η ταινία ξεκινάει με τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος. Οι αρχές της πόλης είναι μαζεμένες, έτοιμες για την τελετή, την ώρα που ο ρακένδυτος ιππότης έχει βρει καταφύγιο κάτω από το πανί που θα αποκαλύψει το άγαλμα. Όλη η συμβατική "υφολογία" των τελετών και το ψέμα της υποκριτικής πολιτείας, η οποία έχει την επίφαση της αγάπης απέναντι στον βασανισμένο πολίτη, αποκαλύπτεται εδώ.

Η καλοσύνη του ζητιάνου και η αγάπη του είναι ανώτερη απ' όλους τους συμβατικούς θεσμούς και νόμους. Η τελετή ξεμπροστιάζεται με πάναγνη χαρωπότητα, ο ζητιάνος είναι πια ο άρχοντας της πριγκιπικής αγάπης.

Ο Θεός του δίνει την ανταπόδοση. Επιχειρώντας να ξεφύγει απ' τους αστυνομικούς περνάει μέσα απ' αυτοκίνητα, και πολλές φορές μπαίνοντας απ' τη μια και βγαίνοντας απ' την άλλη πόρτα.

Η τυφλότητα της κοπέλας συμβολίζει εκείνο τον πνευματικό κόσμο που δεν βλέπει την εξωτερικότητα, δεν μπορεί να διακρίνει τα ρακένδυτα ρούχα και τα τρύπια παπούτσια, αλλά μόνο την εσωτερική αγιοπνευματικότητα των ενσαρκώσεων της αγάπης. Μη βλέποντας "βλέπει" την αγάπη, δεν θεάται ποτέ με την εικόνα του εξωτερικού, αλλά πνευματικά. Στην ψυχή της θεωρεί τον φτωχό "αλήτη" "όντως" ως πλούσιο, γιατί στην καρδιά της είναι όντως ο πρίγκιπας του Θεού.

έπειτα από ξεκαρδιστικές και συγκινητικές ταυτόχρονα σκηνές ...η κοπέλλα ξέρει στο τέλος ποιά είναι η αγάπη της.

- "Τώρα πια μπορείς να δεις;" ρωτάει εκείνος με σιωπηλή συγκίνηση την κοπέλα.
- " Ναι, τώρα μπορώ να δω!" απαντά εκείνη.

Η φράση είναι για μια ακόμη φορά συμβολική. "Μπορώ να δω" δεν σημαίνει απλά "βλέπω" ή "δεν είμαι τυφλή πια", αλλά σημαίνει ότι τώρα πια μπορώ να δω και να αναγνωρίσω πού βρίσκεται η πραγματική καλοσύνη της αγάπης!


O CHARLIE CHAPLIN πλάθει μια ιερουργία της αγάπης. Δεν χρειάζεται αισθητικούς τρόπους, φορμαλιστικές θεωρείες, πολύπλοκο μοντάζ. Όλα ξεκινούν απ' την κεντρική ιδέα, όλα βασίζονται στη θαυματουργία της αγάπης του μοναχικού ρακένδυτου, στην οποία ακούει ο κόσμος. Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Η μεγάλη ελευθερία που υπάρχει στον τύπο του, η απομάκρυνσή του από την κάλπικη κοινωνική αναγκαιότητα, του επιτρέπει να βλέπει καλλίτερα και να κρίνει πιο δίκαια την κοινωνική ζωή μέσα στην οποία - και ίσως έξω από την οποία - ζει. Γι' αυτό είναι φίλος των φτωχών και των κατατρεγμένων, του αρέσει πάντοτε να σατιρίζει την υπερηφάνεια και τη μεγαλοπρέπεια των πλουσίων.

"Κοινωνία του θεάματος και Ορθόδοξη πνευματικότητα" Γαϊτάνης Βασίλειος, εκδ. επτάλοφος

πάρτε μια μικρή γεύση...

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΣ ΣΩΣΤΑ...