Ταξιδιώτης

Ώσπου να στρέψεις το βλέμμα
για να δεις την αλήθεια εκείνη έχει χαθεί...
Ξεφτισμένη η μπογιά μας στην κουπαστή της ζωής.
Σαπιοκάραβα πλέουμε για να βρούμε τις φιλοδοξίες μας.
Πειρατικά μας πλευρίζουν
κι εμείς παραδινόμαστε
στο πλιάτσικο της ψυχής μας.

Μας χωρίζουν τα «γιατί» και τα «πρέπει»...
Αφουγκράσου την σιωπή μου.
Ταξιδιώτης στο μελτέμι του Αυγούστου
κι ο ειρμός κύμα που σπάει την γαλήνη.
Σπάει η γαλήνη του πελάγου του μυαλού μου.

Ένα κύμα ο άνθρωπος.
Γεννιέται, ταξιδεύει, αγωνίζεται.
Παλεύει για να ζήσει βρε αδερφέ!
Όμως ασπρίζουν τα μαλλιά του
και σβήνει δίνοντας την σκυτάλη στον επόμενο.
Κάθε άνθρωπος και μια στιγμή στο απέραντο γαλάζιο του χρόνου.

[Δεκάπιος, Αθήνα 2005]


περιοδικό Παρεμβολή,τ75