φωτογραφίες - μνήμες

η μουσική ξυπνά αισθήματα...

Κοιτάζω τα πρόσωπα που μου χαμογελούν πάνω στ' άψυχο χαρτί...
Αγαπήθηκαν...μας σημάδεψαν. Στη μνήμη χαράζονται στιγμές...

Ηχεί το γέλιο τους στα αυτιά μου...ένα γέλιο που δεν ήταν φάλτσο!
ένα γέλιο που το ζούσαν, το γλεντούσαν...
διάλογοι δυνατοί, σκηνές αυθεντικές...δεν τις έχω σε φωτογραφίες!
Γιατί ισχύει πως πολλές φορές αυτό που ζεις στ' αλήθεια το ζεις τόσο έντονα,
σε πληρότητα, δεν το φωτογραφίζεις...αλλά το αποθηκεύεις στη ψυχή σου...
και γίνεται δύναμη.

Το μέλλον άφαντο...ο ορίζοντας θολός! τί μας περιμένει; τα βήματά μας πάνε κάπου, αλλάζουν τα σχέδια,η πορεία, τα σύνορα της καρδιάς μας δεν είναι τα ίδια...
ελεύθεροι στις επιλογές και τις αποφάσεις μας (;!)

παίζω με την ιδέα πως ίσως να 'χω ως τότε φύγει,
ίσως να 'χω τραβήξει πια για τη θάλασσα.
Ίσως ο άνεμος στ' αλμυρά πανιά μου να σβήνει τις εικόνες του τότε.

Τέτοιες μέρες έρχεται η θάλασσα στα πόδια μου και συρίσσει από τα βαθειά...
"δεν είσαι εσύ για τη στεριά..." σα να μου λέει " έλα σ' εμένα"